Liefde. Daar heb ik geen woorden voor. Alleen het woord liefde.
Ik voel het niet altijd, die liefde, maar als ik het voel…. zoals het door mijn lijf stroomt. Het brengt alles in beweging. Het voelt warm, het maakt mijn hele lichaam warm. Mijn lippen vormen een glimlach, mijn schouders laten de spanning los en mijn armen worden zwaarder. Rust keert terug in mijn lijf en leden. Mijn hoofd en gedachten gaan steeds langzamer, er stroomt een vredigheid door mijn aderen, mijn ademhaling wordt dieper en mijn bewegingen vertragen. De behoefte om te bewegen, om iets te doen, vermindert. Ik kom steeds meer in het hier en nu terecht. Mindful, vredig, rustig, liefdevol en accepterend. Liefde. Er zijn geen woorden voor. De woorden die het proberen te beschrijven dekken de lading niet. Het gevoel valt niet te beschrijven. We zijn ernaar op zoek, naar liefde. We hopen dat er van ons gehouden wordt en wij zeggen dat we van mensen houden. Waarom dan zoveel ruzies en onenigheid tussen mensen die van elkaar zeggen te houden? Is dat dan geen echte liefde? Of willen we eerst zeker weten dat de ander van ons houdt voordat we onze liefde aan hen geven? Verliefde stelletjes trouwen en hopen op eeuwige liefde. Maar zo werkt het niet. De liefde van een partner schiet altijd tekort. Het is nooit zo mooi als waar we op hopen. Liefde kan gegeven worden, maar ook teruggenomen worden. Het voelt kwetsbaar om je open te stellen voor de liefde van een ander mens. Maar hoe kan die ander je duidelijk maken dat hij/zij van je houdt? Er zijn immers geen woorden voor….
Reactie plaatsen
Reacties