Blog

De eerste gedachte die in mij opkwam na het lezen van deze schrijfingang was onze caravan op Camping La Clusure in de Ardennen.

Savasana. Dat is een term uit de yoga, waarbij je op de grond gaat liggen, je voeten een beetje uit elkaar en naar de zijkanten vallend.

De oncoloog zei tegen mij: “Je hebt geen kanker”.

Ik heb niet zoveel ervaring met nagalmen in de oorspronkelijke betekenis, dus vraag ik mezelf af wat er nagalmt in mijn eigen leven.

Beeld je in, een wandeling door de natuur in Australië. Het is 1999. Ik ging met een tour op pad.

Wat zijn ze mooi, spinnenwebben. Wat een ongelofelijke prestatie van spinnen om uit het niets een web te maken.

Ik moet er niet aan denken dat ik de loterij win. En dan niet een lullige Hema cadeaukaart of een abonnement op een tijdschrift. Nee, de hoofdprijs. De hoofdprijs in de Vriendenloterij.

Ik ben verschillende keren in mijn leven gewond geraakt; ik ben met mijn bil op een scherpe rand van een stalen trapje gevallen en had daarna een deuk in mijn bil.

Ik wil er vandaag sowieso een mooi verhaal van maken. Een verhaal over voorspoed en optimisme.

Ik had er zo naartoe geleefd. Maanden van tevoren was ik er al mee bezig. Het idee zat al een hele tijd in mijn hoofd en zo langzamerhand nam het vastere vormen aan.

Hoi hoi allemaal. Mag ik me even voorstellen? Ik ben het zorgenmakertje van Petra. Mijn naam zegt al wat ik de hele dag doe en dat is me zorgen maken. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat ben ik in de weer.

Ik stap vandaag de klaproos in, zoals Geertje heeft voorgesteld. Het resultaat? Ik ben een beetje schrijfmoe.