Ja.

Ja, ik wil. Ooit heb ik dat tegen iemand gezegd in het stadhuis van Rotterdam.

Ik was er toen volledig van overtuigd dat dit de goede ja was en een ja tegen de juiste man. De man die ik uitgekozen had om de rest van mijn leven mee samen te zijn. Het mocht echter niet zo zijn. Mijn ja veranderde geleidelijk in een misschien en werd uiteindelijk een definitieve nee. Soms loopt je leven niet zoals je gepland hebt. Na mijn scheiding heb ik nog een aantal malen ja gezegd tegen mannen. Elke ja was op dat moment serieus, net zoals de eerste keer. Ik heb het echter nooit meer officieel in het stadhuis gezegd en ben dit ook meer niet meer van plan. Ik weet inmiddels dat alles zo zijn eigen levensduur heeft. Voedingswaren, mobiele telefoons, TV 's, computers en relaties. Toch blijf ik elke keer oprecht ergens ja tegen zeggen en de bijbehorende ervaringen meemaken, hoe lang die ja ook ja blijft. Ik ga het avontuur aan en geniet ervan. Ik leer ervan, ik leef er door. Mijn ja maar ook mijn nee komen uit mijn hart. Naast relaties heb ik tegen meer opties ja gezegd. Ik heb ja gezegd tegen mijn eigen website. Ik heb ja gezegd tegen nog een jaar schrijfingangen, komend jaar geproduceerd door mijn eigen geliefde Big D. Ik heb ja gezegd tegen het leven, zoals ik op een gegeven moment in de toekomst ook ja zal moeten zeggen tegen de dood. Naarmate ik ouder wordt ziet mijn onvermijdelijke einde er minder angstig uit. Maar ik wil voorlopig nog volop ja zeggen tegen het leven. Zoals het carnavalslied met een harde kern van waarheid al zegt; “Zeg maar ja tegen het leven, ja tegen het leven…”