Penscheetjes


Wat is het leven anders dan een aaneenschakeling van herinneringen en een reeks van toekomstdromen, met de mens ertussenin, balancerend in het hier en nu.


Mini rondeel

Ooit won ik als prijs
een Nordman kerstboom.
Ik heb geen ballen voor
een Nordman kerstboom,
maar mijn vriend wel.

28.03.2023

Mini rondeel

Ik ontmoette jou op
het bankje in het park.
Wij kregen ruzie op
het bankje in het park.
Daar kom ik nu niet meer.

28.03.2023

Tanga

Als een majesteit
troont hij bovenop de berg.
Zijn mooie veren
omarmen heel zijn wezen
tot aan zijn bekroonde kop.

28.03.2023


Kwatrijn
Op mijn schoot ligt mijn huisgenoot.
Ik ben hem zachtjes aan het aaien
terwijl hij weinig tegenstand bood
hoorde ik hem spinnen en kopjes paaien.

21.03.2023

Kwatrijn
Het leven is als hondenbrokken.
Je kan ze snel naar binnen schrokken,
maar dan moet je vliegensvlug
de kattenbak op en dan weer terug.

21.03.2023

Kwatrijn
Mijn jonge konijntjes
vertellen mij fijntjes
dat ze uitgelaten zijn
van mijn tube bandenlijm.

21.03.2023


160 (sms gedicht)

Vroeger waren kleine meisjes nog klein,
met lintjes in hun vlecht en
onschuld in de ogen.
Ik weemoed naar die tijd.
Mijn moeder ook. Zij leeft
die tijd nu.

14.03.2023

Tanga

Op hoge hakken
sta je boven iedereen
verheven en hoog,
totdat een nattige vloer
je stijl onderuit laat gaan.

14.03.2023

160 (sms gedicht)

Verenbos op poten.
kwetterend op mijn balkonreling.
Ik staand aan de andere kant,
hij vrij om te gaan. De veren
voeren hem weg. Mij
op beide benen achterlatend.

14.03.2023


Haiku

Alle planeten
houden elkaar op afstand
door aantrekkingskracht.

07.3.2023

Haiku

Ik haat insecten
Ze steken mij altijd lek.
Mijn haat druipt eruit.

07.03.2023

Haiku

Het universum
is ooit begonnen met een
super oerknalfeest

07.03.2023


Haiku

Hangend aan een tak
overzie ik de hele wereld
tot ik eraf val.

07.03.2023

Haiku

Ginds staan de sterren.
In die ruimte schijnt de zon.
Daar kan ik aarde.

07.03.2023

Haiku

Blik op oneindig
staar ik stil de ruimte in.
Die kijkt niet terug.

07.03.2023


Nadenkertjes

Wat je hebt gezegd, kun je niet ontzeggen. 

 

Wat je hebt gezien, kun je niet ontzien. 

 

Het pakketje is bezorgd. De bezorger niet.

Spiegeltje, spiegeltje..

Mooie mensen lijken allemaal hetzelfde. Prachtige, glanzende haardos, volle lippen, een gaaf gezicht, symmetrische trekken en mooi gevormde ogen.

En ik...... ik ben uniek!

Hartekreet

Ik open mijn hart

de woorden stromen binnen

de zinnen......

de zin van het leven

houdt mijn hart open.


Ode aan down under

1999. Prince schreef er een song over. 1999. Het jaar dat ik naar down under ging, in mijn eentje, om een half jaar te gaan backpacken. Ik herinner me de details niet meer zo, van de plaatsen die ik bezocht heb en de mensen die ik ontmoet heb. Wat ik me nog wel heel goed herinner is hoe voortvarend en moedig ik daar was. Ik, angsthaas eerste klas. Het was alsof Artemis in mij gevaren was, de godin die  staat voor zelfverzekerdheid en onafhankelijkheid. Ook al zweette ik vooraf peentjes, ik ging. In de helikopter, mijn duikbrevet halen, op een kameel over het strand tijdens zonsondergang. Alsof ik door een onzichtbare hand gepusht werd om dingen te proberen, te ervaren, te ondergaan, te leven, echt te leven, zoals ik wil sterven; heldhaftig en liefdevol.

Zussenleed

De smid met zijn dochters, zo stond mijn vader in de volksmond bekend. Meiden in de constructie waren in de vorige eeuw een zeldzaamheid, een bijzonder gezicht. Mijn zussen en ik, de dochters van de smid, hadden elk onze eigen manier van omgaan met de mannelijke 'attenties' op de bouwplaats, maar we waren alle vier vaardig in het vak, kordaat in ons optreden, keiharde werkers en goed van de tongriem gesneden. Kortom, we stonden ons mannetje. Menig bouwvakker, jong, oud, groot of klein heeft geprobeerd ons onderuit te halen. Menig bouwvakker droop met zijn staart tussen zijn benen af en ging weer aan het werk. Dat het voor ons zussen niet altijd makkelijk was, daar op de bouwplaats, lijdt geen twijfel. Maar gedeeld leed is half leed en daar heb je zussen voor; om dit leed te delen.

Reactie plaatsen

Reacties

Eva/ Rebeca Perez Segura
2 jaar geleden

Sisters pain. Really good. Sharing pain is half pain. You show your strengh and humanity on it.
The wonder of human conection. Sharing grief gives you intimacy with human beings and helps to keep going not matter what.
Congratulations

Petra
2 jaar geleden

My sisters and I thank you for your lovely comments.