Ik herinner me.....

Ik herinner me mijn jeugd niet zo goed.

Ik weet weinig van wat ik allemaal gedaan heb. Van wat ik beleefd en gevoeld heb. Hoe was ik als kind? Vlagen van herinneringen komen nu voorbij gedreven. Ik was een dromer. Altijd in een andere wereld. Een wereld waarin ik, terwijl ik het wasgoed van de hele familie aan het opvouwen was, net deed alsof ik verkoopster was. Hele verhalen over het ondergoed tijdens de ingebeelde verkoop aan een ingebeelde klant. Ik kon er uren zoet mee zijn tot ergernis van mijn moeder die wilde dat ik verder ging met haar helpen in de huishouding. Nog iets wat ik me herinner was mijn inloopkledingkast. Ik had er mijn eigen veilige ruimte van gemaakt, omdat ik met mijn drie zussen op één kamer sliep. Dus zocht ik beschutting en alleen-tijd in mijn kleine kledingkast annex eigen kamer. Hier kon ik mezelf zijn met mijn eigen gedachten. Hier kon ik me terugtrekken uit het drukke gezinsleven. Dit was mijn eigen kasteeltje. Inmiddels beginnen de herinneringen op gang te komen. Beelden komen in mijn hoofd op. Zoals van mijn neef uit Australië. Ik was een jaar of 13 toen hij bij ons gezin kwam wonen. Hij bracht een hele nieuwe wereld met zich mee. Een wereld die ik nog nooit had ervaren. Wat was dat een openbaring voor mij. Hij was een paar jaar ouder dan ik en had veel meer levenservaring. Tot op de dag van vandaag weet ik niet wat hij allemaal had gedaan en uitgeprobeerd voordat hij naar Nederland kwam. Op de één of andere manier hadden wij in die tijd best een bijzondere band met elkaar. Ik weet niet wat hij zag in dat jonge, onschuldige meisje dat ik toen was. We gingen samen joggen. Halverwege ons parcours moest ik in allerlei verschillende houdingen gaan staan, zodat hij op mij zijn vechtposities kon oefenen. Hij was een fan van Bruce Lee en wilde net zo kunnen vechten als zijn held. Ook nam hij mij mee naar klassieke concerten. Door hem ben ik van klassieke muziek gaan houden. En toen ging hij weg. Reizen. Naar Griekenland en Engeland. Uiteindelijk, na vele reizen, bleef hij in Engeland wonen en was ik mijn maatje kwijt. Gelukkig had ons gezin nu een nieuw vakantieadres en we hebben hem vaak opgezocht in Londen. Dat zijn mooie herinneringen.