Wat doe je met een pen?

Ik neem de pen die zo heerlijk schrijft mee uit het hotel in Vaals waar ik in 2019 een weekendje doorbracht.

Een paar weken later schrijf ik een email naar het hotel met het verzoek om een pen. Ik krijg er twee en die heb ik met veel plezier leeg geschreven. Big D., mijn vriendje, schaamt zich voor mijn pennenobsessie. Overal waar ik kom, waar ze reclamepennen hebben, vraag ik of ik er één mag hebben. Menig keer dat ik het aan iemand vroeg kreeg hij het schaamrood op zijn kaken. Maar dit soort bizarre karaktertrekken schijnt snel te wennen, want een paar weken geleden kwam hij terug van een tweedaagse heisessie van zijn bedrijf met twee pennen uit het hotel waar hij verbleef. Hij had om een pen voor mij gevraagd en kreeg er één. Waarop hij aangaf dat ze er beter nog één konden geven, want anders “stuurt ze jullie een email met het verzoek om nog een pen”. Dat werkte, want hij kreeg er nog één. Over pennen gesproken, ik heb het niet van een vreemde. Mijn moeder heeft jarenlang kaarten gemaakt voor jarigen, geboorten, huwelijken, de ziek, zwak en misselijke medemens in haar omgeving. Honderden kaarten heeft ze gemaakt. Op elke kaart schreef ze een heel verhaal voor de gelukkige ontvanger van de kaart. Waar ze de inspiratie vandaan haalde weet ik niet, maar je kunt je wel voorstellen dat ze aardig wat pennen heeft leeg geschreven. Ooit heb ik haar een mooie zilverkleurige pen cadeau gedaan. Ik werd daarna regelmatig op pad gestuurd om vullingen voor deze pen te kopen. Zo kan een pen een hoop vreugde brengen, voor de schrijver en de lezer. Zoals ze in het Engels zeggen; “The pen is mightier than the sword”.