Een geheime liefde.

Ik heb een oogje op George Clooney.

Al heel lang. Ik vind hem al jaren een echte hunk. Al vanaf het moment dat ik hem zag in de tv-serie ER ging mijn hart sneller kloppen. Die trouwe hondenogen, die vage glimlach op de lippen die er permanent lijkt te zijn neergestreken, de mannelijke uitstraling druipt ervan af, om het nog maar niet te hebben over de zware, diepe, zwoele stem. Ik zwijmel helemaal weg. Zelfs al zou hij alleen maar een Big Mac bestellen bij Mc Donald, dat zou mijn hartslag snel omhoog laten schieten. Wat hij ook draagt, een kostuum, een T-shirt, een badhanddoek, het maakt niet uit. De sexappeal wordt er alleen maar door vergroot. Zelfs in een wollen, gebreide, roze pyjama brengt hij mij nog van mijn stuk. George. Je bent te goed om gewoon mens te zijn tussen ons stervelingen. Acteur, regisseur, vechtend voor goede doelen en een menswaardig leven. Het is soms oneerlijk verdeeld in de wereld. Heel lang geleden had ik een droom waarin hij mijn voeten aan het masseren was. Zo’n droom wil ik elke dag wel. Helaas blijft het een droom. Eentje die ik nooit meer gehad heb. Ik blijf hopen op een soortgelijke ervaring, maar hij is gelukkig met Amal en zijn kinderen. En weet je wat? Ik gun hem het geluk, want dat heb ik met mijn eigen hunk Big D. En deze liefde is geen geheim.