Toen ik Big D. in maart 2017 ontmoette had ik nog lang haar.
Kort na onze kennismaking ben ik naar de kapper gegaan en heb de schaar erin laten zetten. Lekker weer kort haar. Dat voelde goed. Het was tijd voor een nieuwe begin, ondanks dat ik nog midden in de ellende zat. Mijn uitkering zou in november van dat jaar stoppen. Of een paar maanden later, ik weet het niet meer precies. Ik had een profiel aangemaakt op de site van 50+ omdat ik het tijd vond om nieuwe mensen te leren kennen. Ik was op zoek naar een maatje om te wandelen of om naar een museum te gaan. Ik was echt helemaal niet toe aan een nieuwe liefdesrelatie. Verre van dat. Maar het gebeurde wel. Wellicht omdat ik bereid was om de schaar te zetten in de gedachte dat ik alleen toe was aan een maatje. Ik zette de schaar in mijn twijfels of dit een goed moment was. Ik zette de schaar in de twijfel of dit de juiste man voor mij was. Ik zette de schaar in mijn twijfel over mezelf en of ik wel toe was aan iemand. Een rot knip door alles en weg was het leven dat ik tot nu toe had gekend. Een hele nieuwe fase ging in. Een hele onbekende, ongemakkelijke, moeilijke, leuke, afwisselende, vermoeiende, twijfelachtige periode waarin wij beiden op zoek waren naar onszelf en naar de ander. Waarin we samen een relatie en een leven gingen opbouwen. Waarin ik nog steeds een schaar hanteer om dingen uit mijn leven te knippen. Knip, weg angsten over of ik goed genoeg ben. Weg angsten en zorgen over mijn gezondheid. Knip, knip het er maar uit met EMDR. Laat het er maar uitvloeien met EFT, mediteren en schrijven. Knip, laat die angst voor autorijden maar uit mijn leven verdwijnen. Kleine knipjes verwijderen de resten van de angst uit mijn hart. Hopla nieuwe hoop en nieuw leven. Kom er maar in.
Reactie plaatsen
Reacties