Ik heb autorijangst.
Dat heb ik al een hele tijd en dat heeft mij er tot nu toe van weerhouden om auto te blijven rijden. Tot een tijdje geleden voelde dit terecht. Ik was een gevaar op de weg met mijn wattenhoofd en gebrek aan concentratie. Maar inmiddels voel ik me niet meer zo wazig, dus ben ik gestart met rijlessen. Ondanks dat ik inmiddels drie lessen heb gehad en een uurtje ben wezen oefenen met mijn zus ligt de angst er nog dik bovenop. Zodra ik in een auto stap gaan mijn hersenen op slot. Ik heb minder concentratie, alles lijkt veel meer op me af te komen en ik zie in elke situatie een groot gevaar. Hoe kan ik hier op een andere manier naar kijken? Dat is een goede vraag waar ik nog geen antwoord op heb. Moet ik een alter ego inschakelen? Moet ik terug in de tijd en het stuur aan Petra geven, die gewoon in de auto stapte en een stuk ging rijden. Ik weet het niet. Ik loop hier volledig op vast. Ik zou veel moeten gaan oefenen zodat het minder wordt. Maar ik stel het maar uit en uit zo schiet het niet op. Als ik denk aan alle bestuurders die gewoon de weg op gaan, waarvan sommige vast een stuk minder goed rijden dan ik. Jonge mensen hebben veel minder ervaring dan ik en die stappen onbevreesd in de auto. Soms met een glaasje teveel achter de kiezen. Helaas helpt deze constatering niet tegen mijn angst. Ik ben bang dat ik banger word vanwege de slechte bestuurders die op de weg zitten. Wat als ik de lichamelijke angstverschijnselen kan hernoemen als opwinding? Het zijn dezelfde lichamelijke sensaties. Maar in plaats van me bang te voelen gedraag ik me opgewonden. Vanuit angst grijp ik het stuur alleen maar vaster beet en wordt mijn blik nauwer. Met opgewondenheid komt er een glimlach op mijn gezicht en doorbreek ik de spanning en het klaar zitten om in paniek te raken. Want daar ben ik vooral bang voor. Dat ik in paniek raak en gekke dingen ga doen. Ik weet niet of bovenstaande tip gaat helpen, maar ik ga het in ieder geval proberen. Ik wil weer ontspannen kunnen autorijden.
Reactie plaatsen
Reacties