Een herinnering aan zand.

Gepubliceerd op 29 mei 2023 om 14:32

Zand tussen mijn tenen.

Zolang het zand en mijn voeten droog zijn vind ik het een fijn gevoel. Dan ervaar ik het als een genot om het zand in mijn handen te hebben, de structuur te voelen op mijn huid en het dan langzaam tussen mijn vingers door te laten stromen over de huid van mijn voeten. Ik kijk dan gefascineerd toe hoe het zand langzaam tussen mijn tenen verdwijnt en zijn rechtmatige plaats inneemt tussen zijn collega zandkorrels. Terwijl ik dit aan het beschrijven ben voel ik de sensatie hiervan met al mijn zintuigen. Deze worden geprikkeld dat het een lieve lust is. Ik geniet van het zand als het warm is en de aangename temperatuur mijn lijf en hart verwarmt. Ik kom veel te weinig op het strand met mooi weer en warm zand. De keren dat ik op het strand kom is het of koud of nat en als ik één ding haat dan is het wel zand dat aan mijn voeten plakt. Wat een vervelende gebeurtenis vind ik dat. Vooral als er ook nog sprake is van zonnebrandlotion aan handen en voeten. Een ware gruwel, daar kan ik echt niet goed tegen. Zand. Wat een wonderbaarlijk spul is dat zeg. Het wordt gebruikt om glas te maken. Ik weet niet hoe ze dat doen, maar ik word wel gefascineerd door het feit dat zand niet doorschijnend is maar glas wel. Wie heeft het ooit verzonnen om zand te gebruiken voor glas? Straks maar even googelen. Zand wordt ook gebruikt als component van beton. Daar weet ik alles van en mijn rug ook. Die voel ik nog als ik denk aan mijn jeugd. Het huis waar we woonden was een waar opknappertje, zeg maar onbewoonbaar verklaard, dus moesten we verbouwen. Grondig verbouwen. Om muren te metselen en van beton te voorzien dienden wij, de kinderen, als betonmolen. Er werd regelmatig een paar kuub materialen voor de deur van onze dijkwoning gestort. Die moest eerst door ons met een kruiwagen naar de achterkant van het huis vervoerd worden. Daarna werden de verschillende componenten op een hoop gegooid, die we drie keer door elkaar moesten scheppen. Als laatste werd deze verse beton opgeschept en met de kruiwagen naar de plek gebracht waar het gebruikt moest worden. Mijn jeugd was een bijzondere tijd. Maar dat was vroeger. Zand erover!

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.