Confetti.

Van huis uit hebben wij geen confetticultuur meegekregen.

In de Christelijke Gereformeerde opvoeding was geen plaats voor deze frivoliteit. Daarnaast waren wij zo arm als kerkratten, dus ook op dat front was er weinig te verwachten van festiviteiten die gekleurde papiertjes om te gooien incorporeren. Nee, confetti was er voor ons niet bij en dat vind ik best wel jammer. Ik kan me niks leukers voorstellen dan iets gooien wat vrolijke kleuren heeft met geen enkel nobel doel, maar wat niets kapot maakt, behalve dan dat het een rommeltje wordt. Het enige kleine nadeel is dat het lastig is om schoon te maken waar de confetti geland is na gegooid te zijn geworden. Wat een decadentie is het strooien en gooien van confetti. Als je dat kan doen betekent dit dat je nergens zorgen over hoeft te maken. Je hebt geen geldgebrek, je hoeft niks te bewijzen, je hoeft nergens bang voor te zijn. Het enige wat je hoeft te doen is de confetti in je hand te nemen, je hand omhoog te heffen en je vingers open te gooien zodat de gekleurde papiersnippertjes in een mooie boog naar beneden dwarrelen op andere mensen en op voorwerpen in de ruimte waarin jij je bevindt. Om uiteindelijk op de grond terecht te komen. Na de eerste worp kan je je hand weer in de voorraad confetti steken en het hele proces opnieuw beoefenen, kijkend of je de tweede worp nog mooier kunt maken dan de eerste. Je zou vooraf een YouTube video kunnen bekijken over confetti werpen voor dummy’s of juist eentje voor gevorderden, met wat moeilijkere worpen die zorgen voor effectwerpen. Bijvoorbeeld eentje waarbij de confetti ook op de lampen en boven in de gordijnen blijft plakken. Wat een dolle pret. Ik word er helemaal blij van denkend aan zo'n uitzinnig moment waarop je als kind staat te strooien. Dat heb ik gemist in mijn leven doordat wij in ons gezin geen confetticultuur hadden en zo arm waren als kerkratten.