Ik had beter kunnen weten. Ik dacht op dat moment: ”Je kunt het beter niet doen.”
Ik had een ‘gut feeling’. Mijn intuïtie zei nee. Maar wat deed ik? Ik deed ja. Alleen omdat iemand anders vond dat ik het wel kon doen, dat ik het moest doen. De ander vond dat ik het niet kon maken om nee te zeggen. “Zo hoort het niet,” zei hij nog. Ik stond op dat moment niet stevig in mijn schoenen. Ik had geen goede reden om nee te zeggen. Ik kon het niet verantwoorden voor mezelf. Ik kon toch moeilijk zeggen dat mijn ‘gut feeling’ zei dat ik het niet moest doen. Hij zou me dan me dan meewarig aankijken, zijn hoofd in ongeloof schudden en alle respect voor mij verliezen. Dus ik koos de ‘easy way out’. Zo voelde het op dat moment. Ik liet me overreden door een ander. Terwijl ik het van tevoren aanvoelde. Dit moet ik niet doen. En daar zat ik dan. Ik had ja gezegd. Ik had de verantwoordelijkheid genomen om het te doen. Ik kon niemand de schuld geven, want ik had toch echt ja gezegd. Hoe ging ik me hier nu weer uit redden? Het is niet de eerste keer dat ik me op deze manier In de nesten had gewerkt. Als je iemand anders zijn mening hoger aanslaat dat je eigen mening, dan kom je regelmatig in deze situatie terecht. Ik wist het. Maar ik heb het niet gedaan. Ik hou van de quote: ‘Wat geleerd moet worden herhaald zich’. Met andere woorden dezelfde situatie blijft gebeuren tenzij ik op een andere manier reageer. Ik moet dus leren nee zeggen op basis van mijn ‘gut feeling’, los van het gegeven dat ik geen logische en rationele verklaring heb. Ik moet leren moedig genoeg te zijn om voor mezelf op te komen. Zeggen dat ik iets niet wil, omdat het niet goed voelt voor mij. En accepteren dat dit een afdoende verklaring is. Meer hoef ik niet te zeggen. Meer hoef ik niet uit te leggen. Ik ben niemand een uitleg verschuldigd. Alleen mezelf. Want ik wil niet meer tegen mezelf hoeven zeggen: “Je wist het toch. Je voelde het toch. Je weet wel beter. Je moet voor jezelf kiezen.”
Reactie plaatsen
Reacties