Een diepe dans.

Zaterdagavond.

Zomaar één van de zaterdagavonden dat ik rond middernacht volledig uitgedost in danskleding, haar in de krul, gezicht opgemaakt en dansschoenen aan voor de ingang van het Maastheater sta. Wachtend op mijn beurt om naar binnen te gaan. Trapje op, mijn jas afgeven bij de garderobe en dan de hoge brede trap af op weg naar de dansvloer. Ik voel me behoorlijk zelfverzekerd als ik langzaam de trap af ga. Mijn rug recht, mijn kin in de lucht en mijn borsten vooruit. Ik loop naar de grote bar bij de dansvloer, groet de aanwezige bardames en bestel mijn drankje. Het is nog rustig in de club. De meeste mensen komen pas rond één uur binnen. Ik neem een paar slokjes van mijn drankje en wacht tot er een leuke house-song wordt gedraaid. Ik loop de dansvloer op en begint te dansen. Ik ben de eerste op de dansvloer. Dat doet er niet toe. De dansvloer is voor mij. Ik dans voor mezelf. Ik voel me gelukkig terwijl ik mijn lichaam beweeg op de muziek. Housemuziek is zeer meeslepend, als je eenmaal aan het ritme gewend bent. Ik dans met mijn ogen open, maar mijn blik is op mijn binnenste gericht. Ik voel de muziek terwijl deze door mijn lichaam stroomt. Mijn lichaam beweegt mij. Ik ben gedachteloos, de muziek neemt mij mee op avontuur. Er komen twee dames de dansvloer op. Ze glimlachen naar mij alsof ze mij even willen bedanken dat ik als eerste de avond heb geopend. Niet iedereen wil als eerste op een lege dansvloer staan. Ik glimlach terug en voel me even verbonden met hen. Wij zijn op dit moment gewoon drie vrouwen die genieten van het dansen. Langzamerhand komen er meer mensen de dansvloer op. De sfeer is gezellig en er hangt een deken van verbondenheid in de lucht. Wij zijn de gekken die om één uur 's nachts staat te swingen, in plaats van op bed te liggen en te genieten van een goede nachtrust. Wij dansen de nacht door en genieten hiervan. Wij dansen tot diep in de nacht.