Wat gesloten is.

Gepubliceerd op 28 november 2022 om 14:13

Dat hoofdstuk is afgesloten.

Sterker nog, dat boek is afgesloten. Daar woon ik niet meer. Dat stukje van mijn verleden is dicht, over, voorbij. Gesloten dus. Er zijn verschillende dingen gesloten voor mij. Ik kan geen kinderen meer krijgen, ik zal niet meer zo goed en kwiek tennissen als een 25-jarige en ik zal geen lange, vruchtbare carrière meer maken. Allemaal paden die voor mij gesloten zijn. Is dat erg? Vind ik dat erg? Nee, meestal niet. Ik geloof dat er nog veel voor mij te doen is in dit leven. En dat ik al heel wat gedaan heb. Dingen waar ik wijsheden uit kan putten. Over wat ik wel het beste kan doen en wat ik beter niet kan doen. Allemaal leermomenten die mij gemaakt hebben tot wie ik nu ben en hoe ik ben. Dus nee, het is niet erg dat er dingen voor mij gesloten zijn. Wat ik wel erg vind is dat mijn hart nog behoorlijk gesloten is. Ik zou zo graag mijn hart openen. Openen voor de liefde, voor vertrouwen, en voor een gevoel van veiligheid. Ik ben er mee bezig mijn hart te openen. Ik doe hartmeditaties waarin ik via mijn hart contact maak met compassie, onvoorwaardelijke liefde en dankbaarheid. Dat voelt goed op het moment dat ik mediteer. Het is jammer dat ik het ook weer heel snel kwijt ben, dat mooie gevoel. Dat ik weer in de waan van de dag zit. Dat ik mezelf op de kop zit omdat ik vandaag weinig nuttigs heb gedaan. Dat ik me vanmorgen had voorgenomen om dit niet te doen, maar dit gevoel van nutteloosheid bleef hangen als een mist boven een bloemenbed. Jammer van de dag. Ik had er zo van kunnen genieten, maar nu was er zo’n ondertoon van schaamte en schuld. Alsof de wereld van vreugde, vrede, vrijheid en vertrouwen voor mij gesloten bleef. Het voelt alsof ik me niet vreugdevol en zorgeloos mag voelen. Ik ben bang dat de toegang hiertoe voorlopig dicht blijft. Ik zit nog in een emotionele lockdown. Hoe lang nog? Wie zal het zeggen.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.