Wat mijn knieën zich herinneren.

Weet je nog, lieve Petra, die dag dat je in de regen door Den Haag liep op weg naar je werk?

Je was zo gefocust op wat je allemaal moest doen vandaag dat je de glibberige bladeren waar je op liep niet goed zag. Je slipte en viel op je heup. Je rode broek werd kletsnat en vies. Je voelde je even een beetje duizelig terwijl je daar in de vroege ochtend op straat lag. Gelukkig was de straat verlaten, dus je hoefde je geen zorgen te maken over mogelijk vernederende blikken van omstanders. Maar minder gelukkig dat er niemand was die je vroeg hoe het met je was en of je hulp nodig had. Je greep jezelf bij de nekharen en hielp jezelf weer overeind. Al strompelend ging je verder op weg naar je werk. Je liep direct de damestoiletten in om met een beetje toiletpapier de vlekken uit je broek te krijgen. Dat lukte maar half, maar het voelde beter dan niets. Je ging een toilethokje binnen en deed je broek omlaag om de opgelopen schade te bekijken. Er was geen valschade aan je broek, maar je linkerknie zag er geschaafd uit en had ook een klein sneetje wat lichtelijk had gebloed. Met nog een beetje wattig gevoel in je hoofd en een lichte hoofdpijn van de val op straat vroeg jij je af hoe het mogelijk was om op je rechterheup te vallen en een schaafplek te hebben op je linkerknie. Daar ben je nooit achter gekomen, maar het is geen vraag waar je nu nog wakker van ligt. Het duurde nog een paar dagen voordat je wat minder last van mij had. Ik bleef al die tijd wat stijf, gevoelig en pijnlijk. Gelukkig was de samenwerking tussen ons zeer goed en na een week voelden we ons weer wat beter. Het enige dat nog herinnert aan die val in Den Haag is het kleine litteken op mij en jouw herinnering van het voorval. Op de één of andere manier was deze gebeurtenis belangrijk genoeg voor ons om te herinneren en dat is de reden dat we het nu kunnen gebruiken voor deze schrijfingang. Ik heb nog meer herinneringen die ik met je zou kunnen delen, maar die bewaar ik voor een volgende keer. Nu maak ik een mooie knieval voor je, mijn waarde Petra, zodat jij dit verhaal kunt beëindigen.