Ik had nooit gedacht dat ik mezelf schrijver zou durven noemen.
Ik had nooit gedacht dit ik mijn eigen website zou creëren en daar mijn verhalen op zou zetten. Ik had nooit gedacht dat ik daar de behoefte toe zou voelen. Hoewel, als jong meisje wilde ik al een boek schrijven. Een boek over een meisje dat Tina heette. Ik denk dat ik heftig beïnvloed was door het weekblad Tina, waar ik volledig betoverd werd door de verhalen over tennis- ballet- en paard meisjes. De levens van deze meisjes stonden zo ver van mijn eigen bed dat ik me niet kon voorstellen ooit zo’n leven te kunnen leiden, dus wilde ik er over schrijven. Ik wilde Tina zijn en dan dat leven beschrijven. Het is er nooit van gekomen om deze verhalen op papier te zetten. Het bleef bij een meisjesdroom. De Tina-verhalen hebben mij wel geïnspireerd om op paardrijles te gaan. Dat was geen onverdeeld succes. Ook heb ik een blauwe maandag op (jazz)ballet gezeten. Ik vond het heel leuk, maar realiseerde me dat prima ballerina niet tot mijn mogelijkheden behoorde. Dus bleef tennis over. Vorige eeuw heb ik een tijdlang les gehad en speelde af en toe tennis met iemand. Het heeft tot vorig jaar april geduurd tot ik mijn tennisracket uit de mottenballen heb gehaald en me weer heb aangemeld voor lessen. Ik ben blij dat ik dit weer opgepakt heb. En zo kom ik van een jeugddroom over een eigen Tina-boek naar een eigen website vol verhalen. Zo zie je maar hoe het in het leven kan lopen. Onvoorspelbaar en onvoorstelbaar.
Reactie plaatsen
Reacties